تماشاگه

لبخندهای ساده ات هر بار می میرند

یک دسته قو در آسمان انگار می میرند

در من هزاران حرف ناگفته است دور ازتو

اما به محض لحظه دیدار می میرند

مرگ اشتراک بین آدمهاست با یک فرق

افراد عاشق پیشه چندین بار می میرند

آنها که سقف آرزویی مرتفع دارند

پشت بلندی های آن دیوار می میرند

در مردم دنیای من هنجاریعنی عشق

نفرین به آنهایی که نا هنجارمی میرند