گــاهــی چــنــان بــدم کـه مـبـادا بـبـیـنـیـم حـــتـــی اگــر بــه دیــده رویــا بــبــیــنــیــم
مـن صـورتـم بـه صورت شعرم شبیه نیست بــر ایــن گــمـان مـبـاش کـه زیـبـا بـبـیـنـیـم
شاعر شنیدنی ست ولی میل میل ِ توست آمــادهای کــه بــشــنــویام یــا بــبــیــنـیـم
ایــن واژههــا صــراحــت تــنـهـایـی مـن انـد بــا ایــن هــمـه مـخـواه کـه تـنـهـا بـبـیـنـیـم
مـبـهـوت مـیشـوی اگـر از روزن ات شـبی بــی خـویـش در سـمـاع غـزلهـا بـبـیـنـیـم
یــک قــطــرهام و گـاه چـنـان مـوج مـیزنـم در خــود کــه نــاگــزیــری دریــا بــبــیــنــیـم
شبهای شعر خوانی من بی فروغ نیست امـــا تـــو بـــا چـــراغ بــیــا تــا بــبــیــنــیــم |
شاعر : محمد علی بهمنی |