تو خواهی رفت ، دیگر حرف چندانی نمی ماند

تـو خـواهـی رفـت، دیـگـر حرف چندانی نمی ماند

چـه بـایـد گفت با آن کس که می دانی نمی ماند؟

 

بــمــان و فــرصـت قـدری تـمـاشـا را مـگـیـر از مـا

تـو تـا آبـی بـنـوشـانـی بـه مـن، جـانـی نمی ماند

 

برایم قابل درک است اگر چشمت به راهم نیست

بــرای اهــل دریــا شــوق بــارانــی نــمــی مــانـد

 

هـمـیـن امـروز داغـی بـر دلـم بـنـشان که در پیری

بــرای غــصــه خــوردن نـیـز دنـدانـی نـمـی مـانـد

 

اگـر دسـتـم بـه نـاحـق رفـتـه در زلـف تـو مـعذورم

بــرای دســتــهــای تــنــگ، ایــمـانـی نـمـی مـانـد

 

اگـر ایـنـگـونـه خـلـقـی چـنگ خواهد زد به دامانت

بــه مـا وقـتـی بـیـفـتـد دور، دامـانـی نـمـی مـانـد

 

بـخـوان از چـشـم هـای لـال مـن، امـروز شـعرم را

کــه فــردا از مــنِ دیــوانــه، دیـوانـی نـمـی مـانـد

شاعر : حسین زحمتکش

چه حاجت است به این شیوه دلبری از من ؟

چه حاجت است به این شیوه دلبری از من؟

تـو را کـه از هـمـه ی جـنـبـه ها سری از من

 

درخـت خـشـکـم و هـم صـحـبـت کـبـوتـرهـا

تـو هـم کـه خـسـتگیت رفت، می پری از من

 

اجـاق سـردم و بـهـتـر هـمـان کـه مثل همه

مــرا بــه خــود بــگــذاری و بــگــذری از مــن

 

مــن و تــو زخـمـی یـک اتـفـاق مـشـتـرکـیـم

کــه بـرده دل پـسـری از تـو، دخـتـری از مـن

 

گـذشـت فـرصـت دیـدار و فـصـل کـوچ رسید

دم غـــروب، جـــدا شـــد کــبــوتــری از مــن

 

نــســاخــت بــا دل آیــیــنــه ام دل سـنـگـت

تـویـی کـه سـاخـتـی انـسـان دیـگـری از من

 

چــه مــانـده از تـو و مـن؟ هـیـزم تـری از تـو

اجــاق ســوخــتـه ی خـاک بـر سـری از مـن

 

چــه مـانـده بـاقـی از آن روز؟ دخـتـری از تـو

چـه مـانـده باقی از آن عشق؟ دفتری از من

شاعر : علیرضا بدیع