تماشاگه

دوش ، از دل شـــوریده سراغی نگرفتی

بر سینه، غمی هشتی و داغی نگرفتی

ای چشــــم و چـراغ شب تاریک فــریدون

افتادم و دستــــم به چــــراغـی نگرفتـی

پاییز دل انگیـــــز سبکسـایه ، گذر کــــرد

بر کــــام دلم ، گوشـــه ی باغی نگرفتی

روزان و شبانت ، همه در مشغلـه بگذشت

لختی ننشستــــی و فــــراغــی نگرفتی

در حســرت آغوش تو خون شد دل و یکروز

در بازوی مـــــــن ، دامن راغـــی نگرفتی

برگو چه شدای بلبل خوش نغمه که از لطف

دیگــــر خبر از لانه ی زاغــــی نگــــرفتی

گلـزار فــــریدونی و این طرفه که یک عمر

بوییــــدت و او را به دمــــاغی نگــــرفتی