هرگز نخواب کورش....

دارا جهان ندارد سارا زبان ندارد

بابا ستاره ای در هفت آسمان ندارد

کارون زچشمه خشکید البرز لب فروبست

حتی دل دماوند آتشفشان ندارد

دیو سیاه دربند آسان رهید و بگریخت

رستم دراین هیاهو گرز گران ندارد

روز وداع خورشید زاینده رود خشکید

زیرا دل سپاهان نقش جهان ندارد

برنام پارس دریا نامی دگر نهادند

گویی که آرش ما تیرو کمان ندارد

دریای مازنی ها برکام دیگران شد

نادر زخاک برخیز میهن جوان ندارد

دارا کجای کاری دزدان سرزمینت

بر بیستون نویسند دارا جهان ندارد

آئیم به دادخواهی فریادمان بلنداست

اما چه سود اینجا نوشیروان ندارد

سرخ و سپید وسبز است این بیرق کیانی

اما صدآه و افسوس شیر ژیان ندارد

کو آن حکیم توسی شهنامه ای سراید

شاید که شاعر ما دیگر بیان ندارد

هرگز نخواب کوروش ای مهر آریایی

بی نام تو وطن نیز نام و نشان ندارد

شاعر : مهدی آرام  ( سورنا ) 

هرگز نخواب کورش

دارا جــهــان نــدارد، سـارا زبـان نـدارد

بـابـا سـتـاره ای در هـفـت آسـمان ندارد

 

کارون ز چشمه خشکید،البرز لب فروبست

حــتـا دل دمـاونـد،آتـش فـشـان نـدارد

 

دیـو  سـیـاه دربـند،آسان رهید و بگریخت

رسـتـم  در ایـن هـیـاهـو،گرز گران ندارد

 

روز  وداع خـورشـیـد،زایـنـده رود خشکید

زیـرا دل سـپـاهـان،نـقـش جـهان ندارد

 

بـر نـام پـارس دریـا،نـامـی دگـر نهادند

گـویـی کـه آرش مـا،تـیـر و کـمان ندارد

 

دریـای  مـازنـی هـا،بـر کـام دیگران شد

نـادر ز خـاک بـرخـیـز،مـیهن جوان ندارد

 

دارا ! کـجـای کـاری،دزدان سـرزمـیـنـت

بـر بـیـسـتـون نـویـسند،دارا جهان ندارد

 

آیـیـم بـه دادخـواهـی،فریادمان بلند است

امـا  چـه سـود ایـنـجـا، نـوشیروان ندارد

 

سرخ و سپید و سبز است، این بیرق کیانی

امـا صـد آه و افـسـوس، شـیر ژیان ندارد

 

کـو آن حـکـیـم توسی، شهنامه ای سراید

شـایـد کـه شـاعـر مـا، دیـگر بیان ندارد

 

هـرگـز نـخـواب کـوروش، ای مهرآریایی

بـی  نـام تـو، وطـن نیز، نام و نشان ندارد

شاعر : سیمین بهبهانی