تماشاگه

ناز با لحن زیر و بم داری

باز گفتی که دوستم داری

از سر سادگی ندانستم

سر جور و سر ستم داری

تو هم آری دل مرا بشکن

مگر از دیگران چه کم داری؟

تو بیا و سر از تنم بردار

بیش از این حق به گردنم داری

من سراسیمه می‌شوم، تو بخند

تا تو داری مرا چه غم داری؟

راستی چیز حیرت‌انگیزی است

این دل آدمی... تو هم داری؟!