تماشاگه

اکنون مرا بهار دل انگیز دیگری

آورده است وعده ی پاییز دیگری

ویرانه های خانه ی من ایستاده اند

چشم انتظار حمله ی چنگیز دیگری

تا مرگ، یک پیاله فقط راه مانده است

کی می رسد پیاله ی لبریز دیگری؟

آتش بزن مرا که به جز شاخه های خشک

باقی نمانده از تن من چیز دیگری

تهران و تلخ کامی من مانده است، کاش

تبریز دیگری و شکر ریز دیگری