تماشاگه

مگذار که دور از رخت ای یار بمیرم

یک سر بگذر بر من و بگذار بمیرم

مردن به قفس بهتر از آن است که در باغ

از طعنه ی مرغان گرفتار بمیرم

هر مشکلی آسان شود از مستی و ترسم

خالی شَوَدَم ساغر و هشیار بمیرم !

گفتی :به تو گر بگذرم از شوق بمیری !

قربان سرت , بگذر و بگذار بمیرم !

بوسه ز هما سایه‌ام افتاد صباحی

باشد که در آن سایه ی دیوار بمیرم