تماشاگه

چه استراحت خوبی است در جوار خودم

خودم برای خودم با خودم کنار خودم

همین دقیقه که این شعر را تمام کنم

از این شلوغ ِ شما می روم به غار خودم

به سمت هیچ تنم را اشاعه خواهم داد

به گوش او برسانید رهسپار خودم

چه لذتی است که یک صبح سرد پاییزی

کنار پنجره باشم در انتظار خودم

گلی نزد به سرم زندگی اجازه دهید

خودم گلی بگُذارم سر مزار خودم

اگرچه این همه سخت است نازنین بپذیر

دلم به کار تو باشد سرم بکار خودم