تماشاگه

لب دریا رسیدم تشنه، بی تاب

ز من بی تاب تر، جان و دل آب

مرا گفت : از تلاطم ها میاسای

که بد دردیست جان دادن به مرداب

چه خونها از پرم باید بریزم

از آن چشم ترم باید بریزم

دلم وقتی هوایت کرده باشد

چه خاکی بر سرم باید بریزم؟

خروش و خشم توفان است و، دریا

به هم می کوبد امواج رها را

دلی از سنگ می خواهد، نشستن

تماشای هلاک موج ها را!

کمی گیجم کمی منگم عجیب است

پریده بی جهت رنگم عجیب است

تو را دیدم همین یک ساعت پیش

برایت باز دلتنگم عجیب است